Vertrouwen

Zoals alles kun je over ‘vertrouwen’ in het alledaagse leven veel denken, praten of schrijven. Er zitten prachtige kanten aan en ook heel lastige kanten. Vertrouwen kan gevierd en ook beschaamd worden. Je kunt ervan gaan bloeien en je kunt van beschadiging enorm schrikken en je isoleren. Dat zijn de ervaringen in het dagelijks leven, vol positieve en negatieve aspecten. Iedereen herkent die duale ervaringen wel, de heilzame en de uiterst pijnlijke.

Maar het gaat mij om meer dan het dagelijks leven. Vanuit de hoge optiek, de nonduale, oningevulde, onbepaalde, ongedeelde werkelijkheid komt Basis-vertrouwen naar voren. Dit is niet gevestigd op iets of iemand. Dat Is zonder meer. Vertrouwen in aanwezigheid zelf, zonder hechten, zonder onthechten, zonder beschadigd te kunnen worden, omdat het niet bepaalbaar is. A.H. Almaas beschrijft: “Je voelt in je botten dat het goed zit met je, en dat het goed zal blijven zitten, ook als de gebeurtenissen op dat moment teleurstellend of pijnlijk, of zelfs volkomen rampzalig zijn”. (Negen Facetten van Eenheid, p 45) .

Ik voel me een volkomen geluksvogel dat die oriëntatie ook in mij een levend begrip is gebleken, ook toen ik het niet eens voor mogelijk hield. Dat geeft een fundament dat het mogelijk maakt om los te laten waar ik me dan ook aan vast neig te klampen.

Wat een zegen!